Inleiding
Welkom op onze site.
Aan de hand van deze site willen wij jullie informeren over Roy Lichtenstein en zijn schilderijen.
Aan de hand van deze site willen wij jullie informeren over Roy Lichtenstein en zijn schilderijen.
biografie
De in New York geboren kunstenaar Roy Lichtenstein (1927-1997) is vooral bekend geworden door zijn velen cartoon schilderijen met felle primaire kleuren omlijnd door vette zwarte lijnen.
Nadat hij zijn schoolopleiding had afgemaakt, volgde Lichtenstein zomercursussen aan de befaamde Art Students League of New York, gevold door een studie aan de Ohio State University.
Na zijn plicht in het leger te hebben vervuld, ging hij weer terug naar Ohio om daar les te geven.
In 1951 gaf Lichtenstein zijn eerste one-manshow in New York.
In zijn vrije tijd maakte hij komische nabootsingen op de Amerikaanse kunst van de jaren
twintig.
Van 1957 tot 1960 gaf Roy Lichtenstein les aan de New York State
University in Oswego. In deze periode maakte hij korte tijd abstracte
schilderijen, maar in 1960 ontmoette hij Claes Oldenburg en begon te experimenteren met stijlelementen uit reclame en stripverhalen.
In deze tijd begon hij met het tekenen van rasters, stippen, zwarte contourlijnen en felle kleuren, waarmee hij beroemd werd.
Zijn kunst is gewoon herkenbaar voor iedereen. Hij overleed op 29 september
1997.
Nadat hij zijn schoolopleiding had afgemaakt, volgde Lichtenstein zomercursussen aan de befaamde Art Students League of New York, gevold door een studie aan de Ohio State University.
Na zijn plicht in het leger te hebben vervuld, ging hij weer terug naar Ohio om daar les te geven.
In 1951 gaf Lichtenstein zijn eerste one-manshow in New York.
In zijn vrije tijd maakte hij komische nabootsingen op de Amerikaanse kunst van de jaren
twintig.
Van 1957 tot 1960 gaf Roy Lichtenstein les aan de New York State
University in Oswego. In deze periode maakte hij korte tijd abstracte
schilderijen, maar in 1960 ontmoette hij Claes Oldenburg en begon te experimenteren met stijlelementen uit reclame en stripverhalen.
In deze tijd begon hij met het tekenen van rasters, stippen, zwarte contourlijnen en felle kleuren, waarmee hij beroemd werd.
Zijn kunst is gewoon herkenbaar voor iedereen. Hij overleed op 29 september
1997.
tijdsbeeld
Tijdgenoten
Een van de tijdgenoten van Roy Lichtenstein is Andy Warhol hij leefde van 1928 tot 1987. Andy Warhol was net zoals Roy Lichtenstein een Amerikaanse popart kunstenaar. Eerst begon hij met reclames en andere kunstwerken maar later ook met popart. Hieronder zie een bekend kunstwerk van hem :
Een van de tijdgenoten van Roy Lichtenstein is Andy Warhol hij leefde van 1928 tot 1987. Andy Warhol was net zoals Roy Lichtenstein een Amerikaanse popart kunstenaar. Eerst begon hij met reclames en andere kunstwerken maar later ook met popart. Hieronder zie een bekend kunstwerk van hem :
'Marilyn (on red ground)', 1967, 65 x 71 cm, het is met zeefdruk gemaakt en daarna kon hij het groot laten afdrukken
Victor Vasarely is ook een bekende kunstenaar die van 1908 tot 1997 leefde. Hij was een Franse kunstenaar die met
Op-Art bekend werd. De kunstwerken die hij maakte leken net of ze bewogen, door het gebruik en effect van de lijnen die hij gebruikte.
Op-Art bekend werd. De kunstwerken die hij maakte leken net of ze bewogen, door het gebruik en effect van de lijnen die hij gebruikte.
'Cheyt-M', 1970, Victor Vasarely, 271,8 x 269,9 cm, gemaakt doormiddel van zeefdruk
Een andere kunstenaar uit deze tijd is Jasper Johns hij schilderde de Amerikaanse vlag zo natuurgetrouw na dat de grote
vraag was: ‘Is het een vlag of is het een schilderij?’
'Flag', 1954/1955, Jaspers Johns, 1500 x 876 cm, geverfd
oeuvre
'Girl with Ball', 1961, Roy Lichtenstein, 153 cm × 91.9 cm , gemaakt met olieverf op canvas
In de tijd dat Lichtenstein dit schilderij maakte was hij aan het experimenteren met een nieuw type beeld. In dat type beeld schilderde hij ingewikkelde scenario’s met weinig diepte in de achtergrond. Hij werd geïnspireerd door tripfiguren en advertenties van huishoudelijke artikelen.
Hij benadrukte ook de tweedimensionaliteit door de contourlijnen, een fel gele achtergrond, witte golven en zwarte golflijnen. Met dit schilderij heb je een goed voorbeeld van de kunst van het weglaten, zelfs zonder tekst erbij benadrukt dit schilderij een goed vakantie gevoel. Hij heeft gebruik gemaakt van een advertentie van een vakantieoord. Dit vond hij de beste stijl om de vrouw weer te geven in die tijd. Zij werd weergegeven als het ideaalbeeld van een super aantrekkelijke vrouw in badpak, dat was erg populair in de jaren vijftig. Dit figuur is ook het symbool voor de Amerikaanse samenleving na de tweede wereldoorlog. Lichtenstein schetste zijn schilderijen eerst op doek uit de losse pols en ging daarna met kleur werken. En drukte de schilderijen af met olieverf.
Hij benadrukte ook de tweedimensionaliteit door de contourlijnen, een fel gele achtergrond, witte golven en zwarte golflijnen. Met dit schilderij heb je een goed voorbeeld van de kunst van het weglaten, zelfs zonder tekst erbij benadrukt dit schilderij een goed vakantie gevoel. Hij heeft gebruik gemaakt van een advertentie van een vakantieoord. Dit vond hij de beste stijl om de vrouw weer te geven in die tijd. Zij werd weergegeven als het ideaalbeeld van een super aantrekkelijke vrouw in badpak, dat was erg populair in de jaren vijftig. Dit figuur is ook het symbool voor de Amerikaanse samenleving na de tweede wereldoorlog. Lichtenstein schetste zijn schilderijen eerst op doek uit de losse pols en ging daarna met kleur werken. En drukte de schilderijen af met olieverf.
'Drowning Girl', 1963, Roy Lichtenstein, 171.6 cm × 169.5 cm
Al snel ging Lichtenstein over op het maken van metalen sjablonen. Zo kon hij de verf gelijkmatig aanbrengen met een roller en daarna
nog bijwerken met een penseel. In 1962 besloot Roy voortaan te gaan werken met Magnaverf. Roy Lichtenstein wilde dat zijn schilderijen eruit zagen alsof ze geprogrammeerd waren. En ook zijn handschrift mocht niet herkenbaar zijn. Ze moesten er sober uit zien, maar ze bevatten ook heel veel details. Zoals de manier waarop de wenkbrauwen getekend zijn en de stijlen van het haar.
In de stripschilderijen en de geschilderde voorwerpen gebruikte Lichtenstein weinig kleuren. Door tekstballonnen te gebruiken scheidde hij de tekst van het beeld. Zo deed hij afstand van de traditie in de 20ste eeuwse kunst, waar tekst juist wel werd verwerkt in het beeld. Dit maakte de belettering heel erg belangrijk.
Al snel ging Lichtenstein over op het maken van metalen sjablonen. Zo kon hij de verf gelijkmatig aanbrengen met een roller en daarna
nog bijwerken met een penseel. In 1962 besloot Roy voortaan te gaan werken met Magnaverf. Roy Lichtenstein wilde dat zijn schilderijen eruit zagen alsof ze geprogrammeerd waren. En ook zijn handschrift mocht niet herkenbaar zijn. Ze moesten er sober uit zien, maar ze bevatten ook heel veel details. Zoals de manier waarop de wenkbrauwen getekend zijn en de stijlen van het haar.
In de stripschilderijen en de geschilderde voorwerpen gebruikte Lichtenstein weinig kleuren. Door tekstballonnen te gebruiken scheidde hij de tekst van het beeld. Zo deed hij afstand van de traditie in de 20ste eeuwse kunst, waar tekst juist wel werd verwerkt in het beeld. Dit maakte de belettering heel erg belangrijk.
'Look Mickey', 1961, Roy Lichtenstein, 121.9 x 175.3 cm
Terwijl Look Mickey grappig is komen in zijn volgende schilderijen vooral angst en
spanning voor. In veel van Roys schilderijen heerst crisisstemmingen, vooral in die met de tekstballonnen.
Terwijl Look Mickey grappig is komen in zijn volgende schilderijen vooral angst en
spanning voor. In veel van Roys schilderijen heerst crisisstemmingen, vooral in die met de tekstballonnen.
Kunststroming
De kunststroming waar onze kunstenaar bij hoord is popart. Popart behoord tot de modern kunst. De naam is een afkorting, gemaakt door de Britse criticus Lawrence Alloway die hem in 1954 gebruikte voor het woord populare culture. Pop Art ontstond in Amerika maar het kwam al snel in Europa en andere delen van de wereld. Popart kwam het meeste voor in Amerika en Engeland, want daar vonden
de meeste mensen het werk mooi. In popart probeerde ze vooral de begrippen:
populair, jong, geestig, sexy, handig, elegant en big business en realiteit te uiten. Popart kun je het beste herkennen aan dat de schilderijen er als een foto uitzien, maar er toch gebruik is gemaakt van verf. In popart komen ook vaak dezelfde dingen in voor zoals hetzelfde meisje in dit geval. Ze schilderen in popart vooral met fel gekleurde plastic-, metaal- of emailverven.
Andere kunstenaar die gebruik maakten van Popart zijn:
de meeste mensen het werk mooi. In popart probeerde ze vooral de begrippen:
populair, jong, geestig, sexy, handig, elegant en big business en realiteit te uiten. Popart kun je het beste herkennen aan dat de schilderijen er als een foto uitzien, maar er toch gebruik is gemaakt van verf. In popart komen ook vaak dezelfde dingen in voor zoals hetzelfde meisje in dit geval. Ze schilderen in popart vooral met fel gekleurde plastic-, metaal- of emailverven.
Andere kunstenaar die gebruik maakten van Popart zijn:
'Marilyn Monroe', 1967, Andy Warhol, 910 x 910 mm, gemaakt met verf
Andy warhol geboren in 1928 hij heete toen nog Andrew Warhol.
Hij is geboren in de sloppenwijk van Pittsburgh, als kind van een arm mijnwerkersgezin van Tsjechische immigranten. Hij volgde een pleiding tot grafisch ontwerper en begon als reclameschilder maar groeide snel uit tot een bekend artiest. Andy Warhol stierf in 1987. Dat was ook gelijk het eind van zijn Amerikaans succesverhaal: ‘van bedelaar tot miljonair’.
Andy Warhol is net al Roy lichtestein een beroemd kunstenaar in Popart. Andy Warhol is wel de belangrijkste popart artiest. Zijn teckniek is om steeds het zelfde schilderij te kopiëren in dezelfde en andere kleuren.
De dingen die Andy’s en Roy’s schilderijen gemeen hebben zijn, dat ze allebei hetzelfde figuurtje opnieuw schilderden. Andy heeft veel schilderijen over Marilyn Monroe gemaakt in alle kleuren en Andy tekent vaak dezelfde vrouw. Ze maakten ook allebei gebruik van felle kleuren en hun beeldmateriaal was meestal verf.
En andere kunstenaar die gebruik maakte van popart is:
Andy warhol geboren in 1928 hij heete toen nog Andrew Warhol.
Hij is geboren in de sloppenwijk van Pittsburgh, als kind van een arm mijnwerkersgezin van Tsjechische immigranten. Hij volgde een pleiding tot grafisch ontwerper en begon als reclameschilder maar groeide snel uit tot een bekend artiest. Andy Warhol stierf in 1987. Dat was ook gelijk het eind van zijn Amerikaans succesverhaal: ‘van bedelaar tot miljonair’.
Andy Warhol is net al Roy lichtestein een beroemd kunstenaar in Popart. Andy Warhol is wel de belangrijkste popart artiest. Zijn teckniek is om steeds het zelfde schilderij te kopiëren in dezelfde en andere kleuren.
De dingen die Andy’s en Roy’s schilderijen gemeen hebben zijn, dat ze allebei hetzelfde figuurtje opnieuw schilderden. Andy heeft veel schilderijen over Marilyn Monroe gemaakt in alle kleuren en Andy tekent vaak dezelfde vrouw. Ze maakten ook allebei gebruik van felle kleuren en hun beeldmateriaal was meestal verf.
En andere kunstenaar die gebruik maakte van popart is:
'Swingeing Londen', 1972, Richard Hamilton, 70 x 94,3 cm, gemaakt met verf
Richard Hamilton was geboren op 24 februari 1922 in Londen. Hamilton werd bekend in 1956 toen hij begon met het maken van werken die later typische voorbeelden van pop-art genoemd zouden worden. In 1956 maakte deze Britse kunstenaar de collage: Just what is it that makes today's homes so different, so appealing?. Deze wordt gezien als een van de vroegste voorbeelden van popart.
Net zoals Roy maakte Richard ook gebruik van felle kleuren en ze gebruikte hetzelfde materiaal. Alleen lijkt de kunst van deze niet heel erg op elkaar, omdat Richard begon met wat later popart werd en toen nog een beetje de techniek van de vorige kunststroming in zijn schilderijen heeft.
Richard Hamilton was geboren op 24 februari 1922 in Londen. Hamilton werd bekend in 1956 toen hij begon met het maken van werken die later typische voorbeelden van pop-art genoemd zouden worden. In 1956 maakte deze Britse kunstenaar de collage: Just what is it that makes today's homes so different, so appealing?. Deze wordt gezien als een van de vroegste voorbeelden van popart.
Net zoals Roy maakte Richard ook gebruik van felle kleuren en ze gebruikte hetzelfde materiaal. Alleen lijkt de kunst van deze niet heel erg op elkaar, omdat Richard begon met wat later popart werd en toen nog een beetje de techniek van de vorige kunststroming in zijn schilderijen heeft.
Per leerling
voorkeur hester
Dit schilderij vind ik het mooiste van Roy Lichtenstein :
'Girl Sleeping', 1964, Roy Lichtenstein, 36 x 36 cm, geschilderd met olieverf op canvas
Ik vind dit schilderij heel erg mooi, omdat het een mooie kleurencombinatie is en lekker fel. Je ziet een meisje met haar
ogen gesloten en haar hoofd naar beneden gebogen. Ze slaapt, want zo heet ook het schilderij. Ik vind dat het haar heel mooi en ook knap is geschilderd met de schaduw en in zoveel schilderijen van Roy Lichtenstein de puntjes op het gezicht en mond. Je ziet mooie contouren van het gezicht en de ogen/wimpers vind ik ook mooi geschilderd.
Dit schilderij van Roy Lichtenstein vind ik het minst mooi:
Ik vind dit schilderij heel erg mooi, omdat het een mooie kleurencombinatie is en lekker fel. Je ziet een meisje met haar
ogen gesloten en haar hoofd naar beneden gebogen. Ze slaapt, want zo heet ook het schilderij. Ik vind dat het haar heel mooi en ook knap is geschilderd met de schaduw en in zoveel schilderijen van Roy Lichtenstein de puntjes op het gezicht en mond. Je ziet mooie contouren van het gezicht en de ogen/wimpers vind ik ook mooi geschilderd.
Dit schilderij van Roy Lichtenstein vind ik het minst mooi:
'Girl with Tear', 1977, Roy Lichtenstein, 116,8 x 101,6 cm, geschilderd met olieverf op canvas
Ik vind dit schilderij niet zo heel mooi, omdat je niet goed kan zien wat het nou precies is en het een vreemde vorm
heeft. Je denkt dat het een vrouw is die huilt, maar het is niet een echt duidelijk gezicht. Je ziet namelijk alleen een oog en een wenkbrauw met een traan. En dan naast het gezicht zie je een haarlok die apart naast het gezicht staat maar wel aan het hoofd vast is getekend. Op de grond zie je ook schaduw van het hoofd en de haarlok. Verder zie je rechts op de achtergrond een witte pilaar staan en links een muur die gearceerd is. Alleen het haar heeft een felle kleur verder is het met zwart, wit en blauw gemaakt. Ik vindt het niet zo mooi dat het haar alleen een felle kleur heeft, ik zou het mooier vinden als hij meer fellere kleuren gebuikt zou hebben.
Ik vind dit schilderij niet zo heel mooi, omdat je niet goed kan zien wat het nou precies is en het een vreemde vorm
heeft. Je denkt dat het een vrouw is die huilt, maar het is niet een echt duidelijk gezicht. Je ziet namelijk alleen een oog en een wenkbrauw met een traan. En dan naast het gezicht zie je een haarlok die apart naast het gezicht staat maar wel aan het hoofd vast is getekend. Op de grond zie je ook schaduw van het hoofd en de haarlok. Verder zie je rechts op de achtergrond een witte pilaar staan en links een muur die gearceerd is. Alleen het haar heeft een felle kleur verder is het met zwart, wit en blauw gemaakt. Ik vindt het niet zo mooi dat het haar alleen een felle kleur heeft, ik zou het mooier vinden als hij meer fellere kleuren gebuikt zou hebben.
voorkeur suus
'Grying Girl', 1963, Roy Lichtenstein
Ik vind dit het mooiste kunstwerk van Roy Lichtenstein, omdat ik vind dat er heel veel gevoel en emotie in zit.
De vrouw lijkt echt pijn te hebben, het raakt me. Je ziet de paniek in haar ogen. Ik vind een kunstwerk mooi als het me raakt en als er
gevoel in zit. Het gezicht van de vrouw staat centraal, ook zijn er weer simpele primaire kleuren gebruikt, wat ervoor zorgt dat het geheel niet te overdreven wordt. De huid is verhelderd. De vormen van de vrouw zijn organisch, het lijkt net alsof de traan echt over haar wang
glijdt.
Ik vind dit het mooiste kunstwerk van Roy Lichtenstein, omdat ik vind dat er heel veel gevoel en emotie in zit.
De vrouw lijkt echt pijn te hebben, het raakt me. Je ziet de paniek in haar ogen. Ik vind een kunstwerk mooi als het me raakt en als er
gevoel in zit. Het gezicht van de vrouw staat centraal, ook zijn er weer simpele primaire kleuren gebruikt, wat ervoor zorgt dat het geheel niet te overdreven wordt. De huid is verhelderd. De vormen van de vrouw zijn organisch, het lijkt net alsof de traan echt over haar wang
glijdt.
'Stil leven met goudvissen en een schilderij van een golfbal', 1972, Roy Lichtenstein, gemaakt met olieverf
Dit plaatje vind ik het lelijkst. Ik hou niet van stillevens, ik wil iets figuurlijk kunnen zien bewegen in een kunstwerk.
Dit plaatje is erg statisch, er zijn weinig bewegelijke vormen en er is een gelijkmatige verdeling van kleuren en vormen.
Dit maakt het geheel in mijn ogen erg saai. In dit kunstwerk staat de vissenkom centraal, het trekt de aandacht. Ik vind het plaatje droevig, de vissen kijken express somber en er beweegt niets.
Dit plaatje vind ik het lelijkst. Ik hou niet van stillevens, ik wil iets figuurlijk kunnen zien bewegen in een kunstwerk.
Dit plaatje is erg statisch, er zijn weinig bewegelijke vormen en er is een gelijkmatige verdeling van kleuren en vormen.
Dit maakt het geheel in mijn ogen erg saai. In dit kunstwerk staat de vissenkom centraal, het trekt de aandacht. Ik vind het plaatje droevig, de vissen kijken express somber en er beweegt niets.
voorkeur vera
Dit schilderij van Roy Lichtenstein vind ik het mooist:
'Thinking of him', 1963, Roy lichtenstein, 172,2 x 172,7 cm, geschilderd op canvas
Dit vind ik het mooitse kunstwerk van Roy Lichtenstein. Het is een schilderij maar toch zit er een verhaal achter. Heel mooi geschilderd met felle kleuren. Het is twee dimencionaal maar toch zit er iets van diepte in door gebruik te maken van overlapping en schaduw. Als je naar het schilderij kijkt zie je hoeveel verdriet de vrouw heeft. Zij staat centraal in het schilderij.
Dit vind ik het minst mooie kunstwerk van Roy Lichtenstein:
Dit vind ik het mooitse kunstwerk van Roy Lichtenstein. Het is een schilderij maar toch zit er een verhaal achter. Heel mooi geschilderd met felle kleuren. Het is twee dimencionaal maar toch zit er iets van diepte in door gebruik te maken van overlapping en schaduw. Als je naar het schilderij kijkt zie je hoeveel verdriet de vrouw heeft. Zij staat centraal in het schilderij.
Dit vind ik het minst mooie kunstwerk van Roy Lichtenstein:
'Hey You', 1973, Roy Lichtenstein
Dit vind ik het minst mooie kustwerk van Roy Lichtenstein, omdat het niet heel veel onderdelen heeft. Het is vrij statisch en bevat niet veel kleuren. Ik vind het allemaal een beetje saai. Andere kunstwerken van Roy Lichenstein vind ik wat meer te vertellen hebben.
Dit vind ik het minst mooie kustwerk van Roy Lichtenstein, omdat het niet heel veel onderdelen heeft. Het is vrij statisch en bevat niet veel kleuren. Ik vind het allemaal een beetje saai. Andere kunstwerken van Roy Lichenstein vind ik wat meer te vertellen hebben.
voorkeur sevilha
Ik vind dit het mooiste schilderij, omdat je de emotie van de 2 mensen er uit spreekt en ik vind het knap dat heel de huid bestaat uit
stippeltjes en het niet opvalt. Het is gemaakt door Roy Lichtenstein in 1968 afmetingen: 91.4 x 96.5 cm. De vorm van het schilderij is tweedimensionaal, omdat de schilderij meer een soort foto van een moment is en een foto is en een foto is altijd tweedimensionaal. Het schilderij heeft een organische vorm, omdat er in de schilderij mensen zijn afgebeeld. Het schilderij heeft wel een gesloten omtrek, maar is niet zwaar afgebeeld en zonder openingen in het schilderij. Het schilderij is asymmetrisch, want er staan mensen op en mensen
zijn altijd asymmetrisch. Verder heeft de schilderij onregelmatige vormen en is het een restvorm, want het is niet iets zoals een cirkel of een driehoek die zich herhaalt. Het schilderij heeft een hoogreliëf, want delen van het lichamen zijn niet afgebeeld. In het schilderij zie 2 mensen een man en een vrouw die elkaar omarmen en je kan zien dat er veel emotie word getoond. Er is gebruik gemaakt van olieverf, er is gebruik gemaakt van een schilderachtige techniek. Het schilderij valt op omdat er gebruik is gemaakt van felle kleuren en van
verlichte kleuren en als je dan nog goed kijkt zie je dat meer dan de helft van de foto bestaat uit stipjes die heel dicht op elkaar zijn geplaatst. Ik denk dat schilder een foto van 2 mensen die verdriet hebben willen uitbeelden maar dan met wat extra’s en dat zijn dit stippen en dat is wat het schilderij mooi maakt. Ik vind het mooi doordat er felle kleuren en lichte kleuren in zitten en die stipjes die je alleen ziet als je goed kijkt.
stippeltjes en het niet opvalt. Het is gemaakt door Roy Lichtenstein in 1968 afmetingen: 91.4 x 96.5 cm. De vorm van het schilderij is tweedimensionaal, omdat de schilderij meer een soort foto van een moment is en een foto is en een foto is altijd tweedimensionaal. Het schilderij heeft een organische vorm, omdat er in de schilderij mensen zijn afgebeeld. Het schilderij heeft wel een gesloten omtrek, maar is niet zwaar afgebeeld en zonder openingen in het schilderij. Het schilderij is asymmetrisch, want er staan mensen op en mensen
zijn altijd asymmetrisch. Verder heeft de schilderij onregelmatige vormen en is het een restvorm, want het is niet iets zoals een cirkel of een driehoek die zich herhaalt. Het schilderij heeft een hoogreliëf, want delen van het lichamen zijn niet afgebeeld. In het schilderij zie 2 mensen een man en een vrouw die elkaar omarmen en je kan zien dat er veel emotie word getoond. Er is gebruik gemaakt van olieverf, er is gebruik gemaakt van een schilderachtige techniek. Het schilderij valt op omdat er gebruik is gemaakt van felle kleuren en van
verlichte kleuren en als je dan nog goed kijkt zie je dat meer dan de helft van de foto bestaat uit stipjes die heel dicht op elkaar zijn geplaatst. Ik denk dat schilder een foto van 2 mensen die verdriet hebben willen uitbeelden maar dan met wat extra’s en dat zijn dit stippen en dat is wat het schilderij mooi maakt. Ik vind het mooi doordat er felle kleuren en lichte kleuren in zitten en die stipjes die je alleen ziet als je goed kijkt.
Ik vind dit het lelijkste schilderij. Het heeft geen naam het is gemaakt in 1965 en de afmetingen zijn 20 x 20 inches. Op het schilderij zie je een hand die een soort rare paperclip vasthoud. Het is driedimensionaal schilderij dit kan je zien omdat je de schaduw in de vuist goed ziet. Het is gemaakt van olie verf en de heeft een schilderachtige techniek. Er is gebruik van 2 tinten rood als enige kleuren. Er is zit afsnijding in bij de arm en overlapping bij de paperclip. De hand is Asymmetrisch en de paperclip is symmetrisch. De stroomsoort is popart. Het schilderij valt op door het gebruik van de 2 verschillende kleuren rood.
beeldanalyse hester
De algemene gegevens zijn niet op het internet of in een boek te vinden. IK heb dit ook aan u laten weten.
1) Het is een 2 dimensionaal schilderij want het is geen bouw of kunstwerk. Je ziet geen echte diepte, maar de diepte is wel getekend in het haar en de hals bijvoorbeeld.
2) Je ziet een vrouw met blond krullend haar over heel de tekening en ze heeft in haar rechterhand een spiegeltje vast. Ze heeft rode handschoenen aan. Haar linkerhand heeft ze in haar haar tegen d’r hoofd aan geduwd en zedenkt of zegt in een tekstballon I LOOK BOSS ! Ze heeft rode lippen en blauw ogen, grote zwarte wenkbrauwen en een neus. Je ziet een klein stukje van een wit shirt of blouse. De huid is lichtroze en met iets donkere stippen erover heen getekend. De achtergrond is blauw. Ik vind het op zich wel realistisch
geschilderd, maar het is niet iemand die je in het echt tegen zou kunnen komen het is eerder een vrouw uit een stripverhaal.
3) Ik denk dat het onderwerp of het idee uit een stripverhaal komt met het tekstballonnetje en de niet heel realistische
uitstraling.
4) Deze informatie kon ik niet vinden net zoals de algemene informatie, maar als Roy Lichtenstein dit schilderij wel echt heeft gemaakt dan is het waarschijnlijk een zeefdruk en met verf gemaakt, want daar werkte Roy Lichtenstein veel mee.
Vorm : Het is in ronde vormen getekend, het is ook groot want het gaat over heel de
tekening. Verder is het ook gesloten er zijn geen open stukken behalve het
tekstballonnetje.
Kleur: Er zijn alleen maar primaire kleuren gebruikt; blauw, rood en geel. En zwart en wit. De kleurtoon zijn felle
kleuren en niet verzadigd. Er is een warm-koud contrast met de rode handschoen en de blauwe achtergrond.
Compositie : Het is een centrale compositie, want er zijn geen losse andere onderdelen op het
schilderij.
Ruimte: Er is veel overlapping te zien, je ziet de hand over het haar links overlappen en het
spiegeltje met de rechterhand over het haar en de hals. De tekstballon overlapt over het haar en een stukje voorhoofd. En je ziet een diepte in het gezicht en in de hals. En veel diepte in het haar.
Licht: Je ziet niet waar het licht echt vandaan komt, het is verspreid over heel het schilderij.
Schaduw: Je ziet veel eigenschaduw aan de zijkant van het gezicht en in de hals. En ook in het haar en
de handschoenen zie je eigenschaduwen. Je ziet glimlicht in het spiegeltje en ook in de ogen en mond.
1) Het is een 2 dimensionaal schilderij want het is geen bouw of kunstwerk. Je ziet geen echte diepte, maar de diepte is wel getekend in het haar en de hals bijvoorbeeld.
2) Je ziet een vrouw met blond krullend haar over heel de tekening en ze heeft in haar rechterhand een spiegeltje vast. Ze heeft rode handschoenen aan. Haar linkerhand heeft ze in haar haar tegen d’r hoofd aan geduwd en zedenkt of zegt in een tekstballon I LOOK BOSS ! Ze heeft rode lippen en blauw ogen, grote zwarte wenkbrauwen en een neus. Je ziet een klein stukje van een wit shirt of blouse. De huid is lichtroze en met iets donkere stippen erover heen getekend. De achtergrond is blauw. Ik vind het op zich wel realistisch
geschilderd, maar het is niet iemand die je in het echt tegen zou kunnen komen het is eerder een vrouw uit een stripverhaal.
3) Ik denk dat het onderwerp of het idee uit een stripverhaal komt met het tekstballonnetje en de niet heel realistische
uitstraling.
4) Deze informatie kon ik niet vinden net zoals de algemene informatie, maar als Roy Lichtenstein dit schilderij wel echt heeft gemaakt dan is het waarschijnlijk een zeefdruk en met verf gemaakt, want daar werkte Roy Lichtenstein veel mee.
Vorm : Het is in ronde vormen getekend, het is ook groot want het gaat over heel de
tekening. Verder is het ook gesloten er zijn geen open stukken behalve het
tekstballonnetje.
Kleur: Er zijn alleen maar primaire kleuren gebruikt; blauw, rood en geel. En zwart en wit. De kleurtoon zijn felle
kleuren en niet verzadigd. Er is een warm-koud contrast met de rode handschoen en de blauwe achtergrond.
Compositie : Het is een centrale compositie, want er zijn geen losse andere onderdelen op het
schilderij.
Ruimte: Er is veel overlapping te zien, je ziet de hand over het haar links overlappen en het
spiegeltje met de rechterhand over het haar en de hals. De tekstballon overlapt over het haar en een stukje voorhoofd. En je ziet een diepte in het gezicht en in de hals. En veel diepte in het haar.
Licht: Je ziet niet waar het licht echt vandaan komt, het is verspreid over heel het schilderij.
Schaduw: Je ziet veel eigenschaduw aan de zijkant van het gezicht en in de hals. En ook in het haar en
de handschoenen zie je eigenschaduwen. Je ziet glimlicht in het spiegeltje en ook in de ogen en mond.
voorkeur juliëtte
Hier klikken om te bewerken.
Ik vind de tekening hiernaast de minst mooie van Roy Lichtenstein. Ik vind de kleuren te donker en er gebeurd te veel om het gezicht van de vrouw waardoor zij een beetje wegvalt. Roy staat ook bekend om de kleuren die uitspringen, dat vind ik hier niet erg te
zien. De achtergrond is donker en de rest van de kleuren ook. Het haar springt qua kleur dan wel wat meer uit, het is nog steeds een vrij donkere kleur.
zien. De achtergrond is donker en de rest van de kleuren ook. Het haar springt qua kleur dan wel wat meer uit, het is nog steeds een vrij donkere kleur.
.Bij de tekening hierboven zie ik veel meer kleur, daarom heeft deze tekening mijn meeste voorkeur. Je ziet
goed de bolletjes in de huid waar Roy ook bekend om staat, de fel gele haren en de fantastische ogen. Deze tekening maakt het plaatje helemaal compleet. Alles waar ik van houd zit in de tekening. Zeker die mooie felle kleuren!
goed de bolletjes in de huid waar Roy ook bekend om staat, de fel gele haren en de fantastische ogen. Deze tekening maakt het plaatje helemaal compleet. Alles waar ik van houd zit in de tekening. Zeker die mooie felle kleuren!
Beeldanalyse vera
'In the car', 1963, Roy Lichtenstein, 172 x 103,5 cm
1) Het is een 2-dimencionaal kunstwerk, omdat het een schilderij is een geen diepte heeft.
2) De tekening is realistisch gemaakt. Door het duidelijk weergeven van de mensen. Je ziet een man en een vrouw in een auto zitten met de man achter het stuur. De vrouw draagt een bondjas met daarbij oorbellen en de man is strak in pak.
3) Ik denk dat de man en de vrouw die in de auto zitten parners van elkaar zijn, of dat ze een afspraak hebben.
4) Het kunstwerk is geschilderd. De manier waarop dat gedaan is, is met steeds stipjes te zetten op donkere stukken zijn de stippen heel dicht bij elkaar gezet en op lichte stukken juist verder van elkaar af.
Kleur: de kleurden die in de tekening gebruikt zijn zijn felle primaire kleuren. Het zijn niet-verzadigde kleuren. In de tekening zijn de kleuren geel, rood, blauw, zwart en wit gebruikt. Het is een warm-koud contrast, door de warme kleur rood en de koude kleur blauw.
Licht: het gebruik van licht in de tekening is niet indirect gedaan, het is natuurlijk licht wat door de ramen van de auto naar binnen komt. Zo is er ook een schaduw op de gezichten gevormd.
Ruimte: overlapping is te zien in de gezichten van de man en de vrouw. En de auto die de vrouw overlapt en de man die de auto overlapt. Afsnijding is te zien bij het haar van de vrouw aan de linker kant.
Compositie: het is een asymetrische compositie. En ik denk dat het ook een diagonale compositie is.
Schaduw: in de tekening is eigenschaduw te zien. Op de gezichten bij de ogen, de neus en het haar.
1) Het is een 2-dimencionaal kunstwerk, omdat het een schilderij is een geen diepte heeft.
2) De tekening is realistisch gemaakt. Door het duidelijk weergeven van de mensen. Je ziet een man en een vrouw in een auto zitten met de man achter het stuur. De vrouw draagt een bondjas met daarbij oorbellen en de man is strak in pak.
3) Ik denk dat de man en de vrouw die in de auto zitten parners van elkaar zijn, of dat ze een afspraak hebben.
4) Het kunstwerk is geschilderd. De manier waarop dat gedaan is, is met steeds stipjes te zetten op donkere stukken zijn de stippen heel dicht bij elkaar gezet en op lichte stukken juist verder van elkaar af.
Kleur: de kleurden die in de tekening gebruikt zijn zijn felle primaire kleuren. Het zijn niet-verzadigde kleuren. In de tekening zijn de kleuren geel, rood, blauw, zwart en wit gebruikt. Het is een warm-koud contrast, door de warme kleur rood en de koude kleur blauw.
Licht: het gebruik van licht in de tekening is niet indirect gedaan, het is natuurlijk licht wat door de ramen van de auto naar binnen komt. Zo is er ook een schaduw op de gezichten gevormd.
Ruimte: overlapping is te zien in de gezichten van de man en de vrouw. En de auto die de vrouw overlapt en de man die de auto overlapt. Afsnijding is te zien bij het haar van de vrouw aan de linker kant.
Compositie: het is een asymetrische compositie. En ik denk dat het ook een diagonale compositie is.
Schaduw: in de tekening is eigenschaduw te zien. Op de gezichten bij de ogen, de neus en het haar.
beeldanalyse sevilha
Hier klikken om te bewerken.
'Ohhh…Alright…', Roy Lichtenstein, 1964, 91.4 x 96.5 cm
De schilderij behoord tot het soort popart. Het is een tweedimensionaal schilderij. Op het schilderij zie je een vrouw, die in de telefoon praat, ze zegt ohh allright.. . De schilderij is een soort foto van die vrouw, maar haar huid is dan helemaal bedekt met stipjes. Het schilderij is gemaakt van olieverf en met schilderachtige techniek. Het schilderij valt op omdat er gebruik is gemaakt van felle kleuren en van verlichte kleuren en als je dan nog goed kijkt zie je dat meer dan de helft van de foto bestaat uit stipjes die heel dicht op elkaar zijn geplaatst. Er is schaduw in het schilderij bij de telefoon. Er zit afsnijding in, want het lichaam van de vrouw is niet op de foto afgebeeld en bij vinger is er ook afsnijding verder is er ook overlapping van de hand en telefoon en de hand en de telefoon over hoofd. Het is een natuurlijke vorm , want het is een mens het dus ook asymmetrisch. In het schilderij vallen de felle kleuren heel erg op zoals het
haar en de achtergrond waardoor je minder snel ziet dat de huid eigenlijk bestaat uit kleine stippeltjes. Ik denk dat de bedoeling van de maker is om een soort foto van een vrouw uit te beelden, maar met wat extra’s door gebruik te maken van de stipjes. Door de stipjes wordt het schilderij moeilijk na te maken. Naast de stipjes is er ook nog emotie in het gezicht te zien. Het schilderij is gemaakt voor expressie en communicatie, want dit is een scene uit een stripboek. Het schilderij hoort tot de stroming popart, je kan dit zien doordat het een modern schilderij is en er gebruik is gemaakt van felle kleuren. Ik vind het een mooi schilderij , want je moet goed kijken wat het schilderij bijzonder maakt. Het lijkt een normaal schilderij maar als je erachter komt dat de huid bestaat uit alleen maar stipjes is het toch wel bijzonder en knap hoe hij deze stipjes allemaal gelijk had kunnen maken.
De schilderij behoord tot het soort popart. Het is een tweedimensionaal schilderij. Op het schilderij zie je een vrouw, die in de telefoon praat, ze zegt ohh allright.. . De schilderij is een soort foto van die vrouw, maar haar huid is dan helemaal bedekt met stipjes. Het schilderij is gemaakt van olieverf en met schilderachtige techniek. Het schilderij valt op omdat er gebruik is gemaakt van felle kleuren en van verlichte kleuren en als je dan nog goed kijkt zie je dat meer dan de helft van de foto bestaat uit stipjes die heel dicht op elkaar zijn geplaatst. Er is schaduw in het schilderij bij de telefoon. Er zit afsnijding in, want het lichaam van de vrouw is niet op de foto afgebeeld en bij vinger is er ook afsnijding verder is er ook overlapping van de hand en telefoon en de hand en de telefoon over hoofd. Het is een natuurlijke vorm , want het is een mens het dus ook asymmetrisch. In het schilderij vallen de felle kleuren heel erg op zoals het
haar en de achtergrond waardoor je minder snel ziet dat de huid eigenlijk bestaat uit kleine stippeltjes. Ik denk dat de bedoeling van de maker is om een soort foto van een vrouw uit te beelden, maar met wat extra’s door gebruik te maken van de stipjes. Door de stipjes wordt het schilderij moeilijk na te maken. Naast de stipjes is er ook nog emotie in het gezicht te zien. Het schilderij is gemaakt voor expressie en communicatie, want dit is een scene uit een stripboek. Het schilderij hoort tot de stroming popart, je kan dit zien doordat het een modern schilderij is en er gebruik is gemaakt van felle kleuren. Ik vind het een mooi schilderij , want je moet goed kijken wat het schilderij bijzonder maakt. Het lijkt een normaal schilderij maar als je erachter komt dat de huid bestaat uit alleen maar stipjes is het toch wel bijzonder en knap hoe hij deze stipjes allemaal gelijk had kunnen maken.
beeldanalyse suus
Hier klikken om te bewerken.
Naam kunstenaar: Roy Lichtenstein
Titel kunstwerk: Woman in bath
Jaartal van vervaardigen: 1963
Afmetingen van het kunstwerk in centimeters: Kunstdruk = 60 x 80 cm
Het kunstwerk is 2-dimentionaal, het is namelijk een schilderij/tekening, Lichtenstein heeft deze tekening nageschilderd uit een vrolijk stripboek. Hij heeft er zijn eigen draai aan gegeven.
De voorstelling is figuratief, het is een vrouwenfiguur, met ronde vormen. In dit schilderij zie je van boven naar beneden een fantasierijk kapsel, met daaronder een vrolijk lachend vrouwengezicht. Van dit gezicht is ook een schaduw op de muur te zien. Het hele plaatje bestaat uit organische onregelmatige vormen. De vrouw zit in bad, in het bad zie je kringetjes die golfjes moeten voorstellen. In het plaatje zijn verschillende kleurcontrasten gebruikt, bijvoorbeeld een warm-koud contrast (rode lippen, blauwe lijnen), en een licht-donker contrast (lichte huid, donkerblauwe lijnen)
Er wordt een vrolijk lachende vrouw in bad afgebeeld, vandaar de naam ‘woman in bath’.
het doel van het kunstwerk is waarschijnlijk om mensen te amuseren en om ze een vrolijk gevoel te geven.
Voor dit kunstwerk zijn de materialen olie- en synthetisch polymeerverf gebruikt. Lichtensteins werk is te herkennen aan een
aantal dingen. Hij schilderde vooral met de primaire kleuren blauw, rood en geel. Af en toe gebruikte hij ook de kleur groen. Hij maakte veel gebruik van de rastertechniek. Dit is met behulp van geperforeerde metalen platen stippen aanbrengen op het kunstwerk. De lijnen maakte hij vaak erg dik en hij gebruikte ook veel tekstballonnen. Lichtenstein tekende en schilderde vooral.
Het kunstwerk is natuurlijk, organisch en onregelmatig. Er zijn twee primaire kleuren (rood en blauw) gebruikt, verder is
de kleur van de huid verhelderd. Er zijn verschillende kleurcontrasten, voorbeelden zijn het licht-donker (lichte huid, donkere lijnen) en het warm-koud contrast (rode lippen, blauwe lijnen). De compositie is asymmetrisch, en de vrouw staat centraal. Er is sprake van snijding, het haar van de vrouw en het bad worden afgesneden. Ook komt er overlapping voor, de hand en de spons overlappen het bad en het bovenlichaam van de vrouw. Het licht is erg verspreid en natuurlijk, het hele plaatje bevat licht. In het plaatje zie je de eigen
schaduw van de vrouw.
Titel kunstwerk: Woman in bath
Jaartal van vervaardigen: 1963
Afmetingen van het kunstwerk in centimeters: Kunstdruk = 60 x 80 cm
Het kunstwerk is 2-dimentionaal, het is namelijk een schilderij/tekening, Lichtenstein heeft deze tekening nageschilderd uit een vrolijk stripboek. Hij heeft er zijn eigen draai aan gegeven.
De voorstelling is figuratief, het is een vrouwenfiguur, met ronde vormen. In dit schilderij zie je van boven naar beneden een fantasierijk kapsel, met daaronder een vrolijk lachend vrouwengezicht. Van dit gezicht is ook een schaduw op de muur te zien. Het hele plaatje bestaat uit organische onregelmatige vormen. De vrouw zit in bad, in het bad zie je kringetjes die golfjes moeten voorstellen. In het plaatje zijn verschillende kleurcontrasten gebruikt, bijvoorbeeld een warm-koud contrast (rode lippen, blauwe lijnen), en een licht-donker contrast (lichte huid, donkerblauwe lijnen)
Er wordt een vrolijk lachende vrouw in bad afgebeeld, vandaar de naam ‘woman in bath’.
het doel van het kunstwerk is waarschijnlijk om mensen te amuseren en om ze een vrolijk gevoel te geven.
Voor dit kunstwerk zijn de materialen olie- en synthetisch polymeerverf gebruikt. Lichtensteins werk is te herkennen aan een
aantal dingen. Hij schilderde vooral met de primaire kleuren blauw, rood en geel. Af en toe gebruikte hij ook de kleur groen. Hij maakte veel gebruik van de rastertechniek. Dit is met behulp van geperforeerde metalen platen stippen aanbrengen op het kunstwerk. De lijnen maakte hij vaak erg dik en hij gebruikte ook veel tekstballonnen. Lichtenstein tekende en schilderde vooral.
Het kunstwerk is natuurlijk, organisch en onregelmatig. Er zijn twee primaire kleuren (rood en blauw) gebruikt, verder is
de kleur van de huid verhelderd. Er zijn verschillende kleurcontrasten, voorbeelden zijn het licht-donker (lichte huid, donkere lijnen) en het warm-koud contrast (rode lippen, blauwe lijnen). De compositie is asymmetrisch, en de vrouw staat centraal. Er is sprake van snijding, het haar van de vrouw en het bad worden afgesneden. Ook komt er overlapping voor, de hand en de spons overlappen het bad en het bovenlichaam van de vrouw. Het licht is erg verspreid en natuurlijk, het hele plaatje bevat licht. In het plaatje zie je de eigen
schaduw van de vrouw.
beeldanalyse juliëtte
Hier klikken om te bewerken.
Ik, Juliette Hooykaas, heb het schilderij ‘Girl in Mirror’na getekend en geschilderd. De echte maker van dit schilderij is Roy Lichtenstein.
Daar gaat onze site ook over. Dit schilderij is gemaakt in het jaar 1964. Roy heeft gebruik gemaakt van het type Pop Art.
Het is 2D kunstwerk, want het is een schilderij. In het schilderij zijn veel opvallende kleuren gebruikt. Vooral de rode achtergrond zorgt ervoor dat de blonde haren naar voren komen. Natuurlijk vergeet ik niet om te vertellen over de ‘ bolletjes’ die te zien zijn in de huid van het meisje. Dit is een goed kenmerk van Roy, als je van ver af kijkt naar het schilderij zie je het niet. Zodra je dichterbij komt en beter
gaat kijken zie je de bolletjes in de huid erg goed zitten. Dit maakt voor mij Roy Lichtenstein nog interessanter en mooier.
Het beeld oftewel het schilderij stelt voor dat er een meisje in een spiegel kijkt en lacht naar haar zelf. Dit is natuurlijk wel een beetje
makkelijk uitgedrukt, daarom heb ik me er een beetje meer in verdiept. Veel meisjes zijn natuurlijk niet erg tevreden met zichzelf en denken altijd na over hoe ze eruit zien. Vaak denken ze negatief over zichzelf, dit meisje lacht naar zichzelf en kijkt tevreden. Zo komt het beeld veel mooier over. Het werk is opgebouwd in verschillende stappen, eerst de inspiratie natuurlijk. Die vond Roy bij New York City Subway. Als hij natuurlijk een beeld heeft is het materiaal belangrijk. Uit informatie bronnen wordt beschreven als het Porselein glazuur Op Staal Pop Kunst schilderij. Dit geeft veel meer informatie over het materiaal. De werkwijze van Roy kan gedetailleerd worden genoemd. Hij moet heel gedetailleerd de bolletjes tekenen en heeft vaak een extreem close up waardoor de ogen, mond en neus goed moeten worden getekend. Dit vond en vind ik nog steeds erg moeilijk ook in het maken van de tekening.
De beeldende aspecten in de tekening hebben vooral veel helderheid. Goede kleuren en goede lijnen.
Ik zie in de tekening veel licht, ook goed getekend. Er is geen schaduwwerking in de tekening. Hierdoor maakt het dat het licht in de tekening indirect is. Er is wel overlapping in de tekening, de haren van het meisje en de hand van het meisje overlappen de spiegel. Afsnijding is gemaakt door de spiegel en de haren af te snijden.
De vorm van de tekening is plat. Er is geen ruimte of 3D aanwezig. In de klas hadden we het al een beetje over de compositie van de tekening, ik zei al meteen dat mijn tekening asymmetrisch was. Hij is namelijk als je hem dubbel vouwt niet hetzelfde aan alle twee de kanten! Om de structuur te bepalen vond ik moeilijk. Ik had in gedachten dat het met die bolletjes meer een patroon werd. Je doet namelijk continu het zelfde in het gezicht.
Ik denk dat het beeldaspect kleur het beste hierbij past. Kleur vind ik het belangrijkste in deze tekening, de mooie felle kleuren en de mooie contrasten die er ontstaan. Ik moest ook flink wat mengen om precies de goede kleur te krijgen, dat maakt Roy ook wel erg speciaal. Ook valt er erg op de structuur op het hoofd van het meisje. De welbekende bolletjes, waar ik al eerder wat over heb verteld. Deze originele manier van schilderen maakt het ook voor mij en ook voor andere ‘vervalsers’ moeilijk. Dit was denk ik ook de
bedoeling van Roy. Speciaal, apart en origineel te zijn. Ik zeg eerlijk; ‘Dat is hem gelukt!’
Voorbeelden van dat zijn: de bolletjes, de kleuren en het gezicht.
De functie van dit schilderij heeft niks met protest of andere vervelende dingen te maken. Roy maakte eigenlijk een verhaal van de tekeningen met soms teksten en telkens dezelfde mensen terug te laten komen. Hierdoor zie je wel dat hij zich uit in een expressie. Hij heeft een verhaal in zijn hoofd en beeld het uit in schilderijen.
De stijl van Roy was Pop Art. Hij vormde dit in al zijn kunstwerken. Pop art staat bekend om de moderne kunst. Als je kijkt naar schilderijen uit die tijd waar Lichtenstein uit komt dan zie je veel vage en sombere kleuren. Roy ging moderner met veel kleur en vooral sterke kleuren.
Ik ben een grote fan van Roy geworden. Ik had wel van zijn gehoord maar me nooit zo ver er in verdiept. Hierdoor was het dit keer extra
leuk. Ik heb heel veel geleerd over Roy en de stroming van kunst toen. Ik houd van felle kleuren in kunstwerken, ik houd van apartheid en ik houd van dingen die speciaal zijn. De kunst van Roy kwam dus precies bij de goede persoon!
Daar gaat onze site ook over. Dit schilderij is gemaakt in het jaar 1964. Roy heeft gebruik gemaakt van het type Pop Art.
Het is 2D kunstwerk, want het is een schilderij. In het schilderij zijn veel opvallende kleuren gebruikt. Vooral de rode achtergrond zorgt ervoor dat de blonde haren naar voren komen. Natuurlijk vergeet ik niet om te vertellen over de ‘ bolletjes’ die te zien zijn in de huid van het meisje. Dit is een goed kenmerk van Roy, als je van ver af kijkt naar het schilderij zie je het niet. Zodra je dichterbij komt en beter
gaat kijken zie je de bolletjes in de huid erg goed zitten. Dit maakt voor mij Roy Lichtenstein nog interessanter en mooier.
Het beeld oftewel het schilderij stelt voor dat er een meisje in een spiegel kijkt en lacht naar haar zelf. Dit is natuurlijk wel een beetje
makkelijk uitgedrukt, daarom heb ik me er een beetje meer in verdiept. Veel meisjes zijn natuurlijk niet erg tevreden met zichzelf en denken altijd na over hoe ze eruit zien. Vaak denken ze negatief over zichzelf, dit meisje lacht naar zichzelf en kijkt tevreden. Zo komt het beeld veel mooier over. Het werk is opgebouwd in verschillende stappen, eerst de inspiratie natuurlijk. Die vond Roy bij New York City Subway. Als hij natuurlijk een beeld heeft is het materiaal belangrijk. Uit informatie bronnen wordt beschreven als het Porselein glazuur Op Staal Pop Kunst schilderij. Dit geeft veel meer informatie over het materiaal. De werkwijze van Roy kan gedetailleerd worden genoemd. Hij moet heel gedetailleerd de bolletjes tekenen en heeft vaak een extreem close up waardoor de ogen, mond en neus goed moeten worden getekend. Dit vond en vind ik nog steeds erg moeilijk ook in het maken van de tekening.
De beeldende aspecten in de tekening hebben vooral veel helderheid. Goede kleuren en goede lijnen.
Ik zie in de tekening veel licht, ook goed getekend. Er is geen schaduwwerking in de tekening. Hierdoor maakt het dat het licht in de tekening indirect is. Er is wel overlapping in de tekening, de haren van het meisje en de hand van het meisje overlappen de spiegel. Afsnijding is gemaakt door de spiegel en de haren af te snijden.
De vorm van de tekening is plat. Er is geen ruimte of 3D aanwezig. In de klas hadden we het al een beetje over de compositie van de tekening, ik zei al meteen dat mijn tekening asymmetrisch was. Hij is namelijk als je hem dubbel vouwt niet hetzelfde aan alle twee de kanten! Om de structuur te bepalen vond ik moeilijk. Ik had in gedachten dat het met die bolletjes meer een patroon werd. Je doet namelijk continu het zelfde in het gezicht.
Ik denk dat het beeldaspect kleur het beste hierbij past. Kleur vind ik het belangrijkste in deze tekening, de mooie felle kleuren en de mooie contrasten die er ontstaan. Ik moest ook flink wat mengen om precies de goede kleur te krijgen, dat maakt Roy ook wel erg speciaal. Ook valt er erg op de structuur op het hoofd van het meisje. De welbekende bolletjes, waar ik al eerder wat over heb verteld. Deze originele manier van schilderen maakt het ook voor mij en ook voor andere ‘vervalsers’ moeilijk. Dit was denk ik ook de
bedoeling van Roy. Speciaal, apart en origineel te zijn. Ik zeg eerlijk; ‘Dat is hem gelukt!’
Voorbeelden van dat zijn: de bolletjes, de kleuren en het gezicht.
De functie van dit schilderij heeft niks met protest of andere vervelende dingen te maken. Roy maakte eigenlijk een verhaal van de tekeningen met soms teksten en telkens dezelfde mensen terug te laten komen. Hierdoor zie je wel dat hij zich uit in een expressie. Hij heeft een verhaal in zijn hoofd en beeld het uit in schilderijen.
De stijl van Roy was Pop Art. Hij vormde dit in al zijn kunstwerken. Pop art staat bekend om de moderne kunst. Als je kijkt naar schilderijen uit die tijd waar Lichtenstein uit komt dan zie je veel vage en sombere kleuren. Roy ging moderner met veel kleur en vooral sterke kleuren.
Ik ben een grote fan van Roy geworden. Ik had wel van zijn gehoord maar me nooit zo ver er in verdiept. Hierdoor was het dit keer extra
leuk. Ik heb heel veel geleerd over Roy en de stroming van kunst toen. Ik houd van felle kleuren in kunstwerken, ik houd van apartheid en ik houd van dingen die speciaal zijn. De kunst van Roy kwam dus precies bij de goede persoon!
bronnen
http://arttattler.com/archiveroylichtenstein.html
www.missinfo.tv.com
http://www.artdaily.org/index.asp?int_new=58270&int_sec=11#.UT96chxg-uJ
www.google.com
http://www.quirijnmeijnen.nl/2012/03/normal.html
http://liverpoolartgallery.com/i-look-boss-pop-art-by-youngerman.html
http://www.tate.org.uk/art/artists/richard-hamilton-1244
http://www.moma.org/explore/multimedia/audios/32/762
http://kunststijlen.plazilla.com/kunststroming--pop-art
http://www.scholieren.com/persoon/5430/andy-warhol
http://www.cultuurarchief.nl/kunstenaars/warholandy.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Popart_(kunststroming)
www.missinfo.tv.com
http://www.artdaily.org/index.asp?int_new=58270&int_sec=11#.UT96chxg-uJ
www.google.com
http://www.quirijnmeijnen.nl/2012/03/normal.html
http://liverpoolartgallery.com/i-look-boss-pop-art-by-youngerman.html
http://www.tate.org.uk/art/artists/richard-hamilton-1244
http://www.moma.org/explore/multimedia/audios/32/762
http://kunststijlen.plazilla.com/kunststroming--pop-art
http://www.scholieren.com/persoon/5430/andy-warhol
http://www.cultuurarchief.nl/kunstenaars/warholandy.htm
http://nl.wikipedia.org/wiki/Popart_(kunststroming)
taakverdeling
Bij deze opdracht was de taakverdeling als volgt: Suus heeft de biografie van Roy Lichtenstein geschreven en heeft ook geholpen bij het aanmaken van de site. Juliëtte heeft de inleiding geschrveven en geholen met alles netjes maken en inelkaar zetten van de site. Hester heeft het tijdsbeeld geschreven. Sevilha heeft het stukje van de kunststroming geschreven. Vera heeft het ouevre geschreven en heeft alle stukjes in de site geplaatst. Met zijn allen waren we een goed team en met de communicatie waren er geen problemen!
We vonden het allemaal een hele leuke en leerz
We vonden het allemaal een hele leuke en leerz